İki Mini Dizi (And There Were None + The Night Of)

Merhabalar, genelde dizi yorumu yapmıyorum ama artık yavaş yavaş başlayacağım :). Ben çok dizi izleyen bir insandım ama son zamanlarda filmlerle daha çok haşır neşir olup dizileri bir kenarda bekletiyor sadece birkaç devam eden dizimi usulca takip ediyordum. Severek takip ettiğim iki blogda üst üste iki mini dizi önerisine denk geldim ve hemen izledim. İkisi de polisiye, gerilim biri çok sevdiğim Agatha Christie'nin On Küçük Zenci kitabından birebir uyarlama diğeri ise İngiliz bir dizinin Amerikan uyarlaması.

And There Were None

Çok güzel kurgusu olan bir dizi. Kitaptan birebir BBC uyarlaması. Sevgili Fermina Daza'nın blogunda görünce dedim kitabı da unutmuşumdur artık iyi olur izlerim diye ama unutmamışım :). Başından beri her şeyi hatırladığım için pek şaşırmadım ama son bölümde yine de acaba mı dedirtmeyi başardı. O yüzden eğer kitabı yeni okuduysanız tekrarı olacaktır. Tabi görsel olarak uyarlanması çok iyi bir kitap izlerseniz de pişman olmazsınız. Çok etkileyici öyküler var içinde. Onları unutmuşum mesela baya güzel izledim onları. Ama katili biliyordum sürprizi kaçtı her şeyin :). Yine de güzel bir dizi, izlemeyenlere bir kez de ben önereyim.

The Night Of

Bu diziyi de sevgili Sibelynka'nın blogunda gördüm, konusu da ilgimi çekince hemen bakayım dedim. İyi ki izlemişim, iyi geldi valla. Hele John Turturro 'nun avukat rolüne ba-yıl-dım. Müthişti. Oyunculuğu çok güzel, karakter çok güzel kesinlikle serinin devamı olmalı bu karakterle çünkü çok devamlılığı olan bir karakter, daha birçok bölüm taşıyabilir tek başına. Zaten daha açık yerler var hayatında, onları da dolduracaklarını düşünüyorum.

İzlerken fark ettim ki dizinin orijinali İngiliz yapımıymış. Bilsem önce onu izleyebilirdim o da beş bölüm ama bunu izlediğim için de pişman değilim tabi ki Turturro'nun etkisi büyük. O dizi de iki sezon olmuş bu uyarlamanın da ikiden aşağı olmamasını umuyorum.

Bu dizi de insanların ön yargılarını ve bu ön yargılarla nasıl bir suçlu yarattıklarını görüyoruz. Irkçılığı, kendiden olmayanı dışlayanı, kafamızda oluşturduğumuz kalıpları ve bunları sorgulamadan nasıl korumak istediğimizi gösteriyor film bize. Tabi bunlar temaların bazıları ve mesajlarından biri. Çok yönlü bir dizi. Komedi hatta kara komedi de var ki çok güzel. Avukatın katkısı yadsınamaz. Finalle alakalı birkaç soru işaretim hala var ama genel olarak ben daha alternatif çarpıcı son hayal ediyordum ama yine de etkileyiciydi. Umarım devamı gelir, tabi aynı avukatla :). Soundtrack'i az ve öz; kuvvetliydi. Her bölüm bir şarkı keşfetmeniz muhtemel :).

Ben iki blog arkadaşıma da buradan teşekkür edeyim, sayelerinde dizi dünyasına hızlı bir giriş yaptım özlemişim, hepsi de güzeldi. Devamını bekliyoruz :).

Devamını Oku »

O An: Snape'in Harry ile İlk Karşılaşması (HP Yazı Serisi)

Harry Potter film bir: Snape ile Harry'nin ilk resmi karşılaşması. İksir 101. Snape afili bir şekilde derse girer ve kurallarını saymaya başlar. Not tutan Harry'i ilk kez yakından gören Snape, Harry'nin babasına duyduğu katıksız nefret bir yanda Harry'nin inanılmaz benzerliğiyle vuku bulurken yakından baktığında gördüğü Dumbledore'un sözlerinin doğruluğunu kanıtlayan her zaman sevdiği ve seveceği Lily'nin gözleridir. İşte filmdeki bu iki duygunun ancak yedinci kitaptan sonra anlayacağımız iki ruh hali; Snape'in biri buz gibi soğuk olan diğeri kazandan yansıyan ateşle alev alev yanan gözlerine yansıyacaktır. Hangi gözle Harry'de kimleri gördüğünü söylememe gerek yok sanırım :(.

Dipnot: Görsel tarafımdan hazırlanmıştır.

Devamını Oku »

Sevgili Güllük #30 (Taze Çıktı)

Melody's Echo Chamber - Cross My Heart

Devamını Oku »

Okumak İstediğim 6 Seri (Pazar 6'lısı)

Evvet, birkaç haftalık ayrılıktan sonra yine kavuştuk pazar altılısıyla :). Artık biliyorsunuz pazarları Harry Potter yazı serisi de yayınlıyorum, oh oh ne güzel :). Bir güne iki yazı. O yazıların ilki için buraya, ikincisi için buraya üçüncüsü için takibe tıklayınız :). Bu haftaki tema çok güzel, sanırım yine Şule'nin önerisi ki ben bayıldım. Bu tarz listelere bayılıyorum. Yeni yeni kitaplar görme şansım da oluyor. Yazmak da okumak da eğlenceli. Şimdi gelelim benim bu pazarın altılısına bakalım neler çıkmış :).

1. Yetenekli Bay Ripley - Patricia Highsmith

Bu seriden daha önceki şu pazar altılımda da bahsettim, değişen bir şey yok hala okumak istiyorum :). Bu aralar polisiye diziler ve kitaplar okumuşken bu seriyle taçlandırmak da güzel olur hani :).

2. Ölüm Kapısı Serisi - Margaret Weis+Tracy Hickman

Yaklaşık 6-7 seneye yakın kitaplığımda bulunan serinin ilk iki kitabını diğerlerini alana kadar okumayayım biraz beklesin diye diye bu kadar senedir duruyor. Bu arada ben eski Kayıp Rıhtım forumcularındanım, aranızda olanlar varsa selam olsun :). Bayadır aktif olmasam da hala severek takip ettiğim bir site. Orada önerilen bir seriydi. Ben de sahafta görünce almıştım.  İşte nereden nereye, bu vesileyle bir başlayayım ben ona :).

3. Yerdeniz Serisi - Ursula K. Le Guin

Yazarı zaten seviyorum bu seri de en çok okumak istediğim kitaplarından. Umarım severek okurum.

4. Dune Serisi - Frank Herbert

Bilim - kurgu fantastik kitapsever biri olarak serilerimin çoğunun bu türde olması da kaçınılmaz oluyor :). Yine Kayıp Rıhtım sağ olsun bu kitabı da ilk orada gördüm sanırım. Siyah kapakları olsun, hakkında yazılan yazılar olsun bir gün okuyacağım inanıyorum :). Küçük kitap olması da gerçekten çok hoş :). Ben eski tip belki bilirsiniz Bilgi Yayınevinden ya da Baskan'dan çıkan eski kitaplar gibi küçük kitaplara bayılıyorum. Keşke bazı kitaplar bu kadar büyük olmasa :/.

5. Vakıf Serisi - Isaac Asimov

Yazarı çok seviyorum öyle ki bir öykü kitabı vardır, en sevdiklerimden. Bu serisi de çok beğenildiğinden ben de okumak isterim :).

6. Sandman Serisi - Neil Gaiman

Fantastik ve bilim kurgu türünün listeyi ele geçirdiği bir pazar altılısının sonuncusu da bir çizgi roman. Normalde böyle bir okuma alışkanlığım yok ama hem çok sevilmesinden hem de yazarın Neil Gaiman olmasından kaynaklı beklentilerim büyük. Yeni seti çıkana kadar çok zor bulunan da br seriydi. Merakla okumayı bekliyorum :).

Bonus: İnce Memed Serisi - Yaşar Kemal

Yine okumak istediğim kitaplar pazar altılısında bu seri de vardı. Büyük eksilik, kesinlikle okumak istiyorum bu seriyi :).

Dipnot: Görseller tarafımdan hazırlanmıştır.

Devamını Oku »

Kan ve Gül - Alper Canıgüz

Merhabalar, merhabalar :). Her ne kadar touchpad beni sinir etse de inat ettim yazacağım bu yazıyı :). Kaç yıl sonra en sevdiğim yazarlardan Alper Canıgüz kitap çıkarmış ben de dayanamayıp önsiparişle almış hemen okumuşum tabi ki yazacağım kim yazacak başka :). (Ben yazıyı bitirene kadar halloldu sorun :))

Kitap güzeldi. Dıştan içe doğru bir anlatayım; kapağın rengine bayıldım teşekkürler April  "Cehennem Çiçeği'nde" yeşilin en cafcaflı ve hoşa gitmeyen tonunu kullanıp bu açığı mavinin en güzel tonuyla kapattığın için :). Gördüğünüz gibi kapağı da rengi kadar güzel. Bunun dışında kitabın bölüm başlıklarının çok sevdiğim Nirvana grubunun şarkı adlarından oluşması harikaydı :).

Kitap yavaş başlayıp son bölümlere doğru hızını arttıran fantastik, polisiye biraz da kara komedi türlerinde ilerledi. Daha ne olsun :). Şu türleri saymam bile eminim size neden yazarı sevdiğimi açıklamama yetiyordur :). Bir de zaman yolculuğu, paralel evrenler var ki ba-yı-lı-rım. Değmeyin keyfime yani. Bunun dışında diğer kitaplara göre bu kitapta biraz daha politik gibi duran diyaloglar olsa da vermek istediği mesaj başkaydı. Tamamen farklı düşünsek de en sonunda alt tarafı sohbet ediyoruz demeleri çok güzeldi. Onlar farklı düşünen bundan beslenen ve gelişen arkadaşlardı. Birbirlerini dinleyen ve kendi düşünceleri olan bunları savunan gençlerdi. İşte her şey bu kadar basitti. Farklı görüşleri olan ve bunları birbirleriyle özgürce paylaşan arkadaşlar. Bunun dışında diğer kitaplara göre komedisi daha az diye düşünürken sona doğru hatta 12. bölümde bir hazırlıksız yakalanmışım ki off ne güldüm ne güldüm. O an daha iyi anladım Canıgüz okumayı özlediğimi.

Kitabın konusuna gelirsek Aziz, kuru temizlemeci ararken geçmişini bulur. Aynen baya bildiğiniz şu zaman yolculuğunun kaynağı kuru temizlemeci adı da Kan ve Gül nedeni ise İskender Doğan'ın açtığı bir işletme olması :). Kendisi bir zamanlar bu şarkıyla zirveye çıkan bir isim. Kitapta bundan da bahsediliyor. Kitabın adı da buradan geliyor işte.

Baş karakterimiz Aziz, eşinden boşanmış 13 yaşında bir kızı olan çevirmenlik yaparak hayatını idame ettiren kendi halinde bir adam. Kuru temizlemeci ararken eski bir arkadaşıyla karşılaşıp sohbet ettikten sonra Kan ve Gül kuru temizlemecisini arkadaşının önermesiyle ceketini ertesi gün almak üzere oraya bırakır ve sahibi İskender Doğan ile bu sayede tanışır. Daha sonra bir yangın sırasında farklı bir evrende geçmişte uyanır ve bir cinayeti çözmeye çalışır. İşte kısaca konumuz bu. Birkaç nokta dışında kitabı beğendim.

Eleştirilerim şu yönde kitabın biraz dağınık olması. Bazen bir şeyden bahsederken asıl konunun dağıldığını hissetmem ve bazı karakterlerden daha çok bilgi almak isterken kısa kesilmesi mesela Fulya ve İskender Doğan karakterleri başta olmak üzere kilit noktalar gibiydi ama sona doğru pek bahsedilmedi. Bu iki nokta dışında güzel bir kara dejavu :). Tabi bunlar benim kuruntularım da olabilir :).

Leon severlerin gözünden kaçmayan bir kiralık katil var ki hoşuma gitti :). Bunun dışında biraz otobiyografi ben de sezdim. Bir de Onur Ünlü geldi aklıma. Hani onun da karakterleri böyle sıradışıdır ya, imamdır ama silah taşır dedektiflik rolü üstlenir. Burada da şu an söylemek istemediğim sıradışı karakterler var. Aslında sıradışı veya normal nedir o da ayrı bir konu. Karakter demişken yazar olmak isteyen Alper karakteri de vardı bilmem tanıdık geldi mi :).

Sonuç olarak da yazarı severler hiç kaçırmadan hemen alsın kitabı, yazarı okumayanları buraya alalım. Bir göz atın sıra sıra okuyunuz :). Aşağıda linkini verdiğim röportajda da çok sevdiğimiz dedektif Alper Kamu'nun üçüncü kitabının yolda olduğu müjdesini de vereyim, okuduğumda resmen havalara uçtum :).

Alıntılar;

"Kan ve gül birbirinden çok farklı değildir. Unutmayın, güle rengini veren kandır."

"Gelecek, bazıları için, hakikaten de uzak bir hatıradan ibarettir." (Adet yerini bulsun, yazar iddialı cümlelerle girişi sever :))

"Peki hayatta hangileri başarı kazanırdı? Babası zengin olanlar, elbette."

"Kaderin acımasız ağları aslında ne kadar da zayıf bağlarla örülmekteydi."

"İnsan ne bayağı bir yaratıktı. Sevmek ne kadar çok çaba gerektirekteydi ve buna karşılık nefret için neredeyse hiçbir şeye ihtiyaç yoktu."

"Sanatçı ruhu, tabi. Naif, alıngan ve kötücül."

Ve birçokları...

Kitap ile ilgili Murat Menteş Alper Canıgüz'e çok güzel sorular sormuş, cevapları da bir o kadar güzel :). Okumanızı şiddetle tavsiye ederim :). Kitabı daha iyi anlamanıza yardımcı olacaktır Linki aşağıda :). Kapanışı da tabi ki o kadar bahsettikten sonra başka şarkıyla yapamazdım :). Edebiyatla kalın :).

http://www.hurriyet.com.tr/kan-ve-gul-kahkaha-ve-polisiye-40419324

Devamını Oku »

Marka Mimi

Merhabalar :). Bugün bir mim yazacağım. Sevgili deeptone, bizi mim konusunda hiç kırmayan, ne zaman mimlesek koşup gelen bu vefalı arkadaşımız böyle çok tatlı bir mim hazırlamış :). Ben de hemen gönüllü oldum. Kendisinin mimini okumak isterseniz burada. Bu mimde sevdiğimiz üç markayı yazıyoruz. Ben de henüz karar veremesem de yazdıkça karar verip üç markayı sizlerle paylaşacağım ve yapmak isteyen herkesi şimdi, şu an mimliyorum :).

Markalarda indirimi görünce ben :) hahahaha

1. Pull&Bear + Stradivarius

İkisi de aynı şirketin farklı kolları olduğundan (bakınız kapitalizm :)) ikisini yazmakta bir sıkıntı görmedim :). Hatta bu gruba Bershka, Zara'yı da ekleyebiliriz yine aynı yerden gelip aynı yere giden bir alım satım durumu var. Zira dördünü de severim :). Takıları, aksesuarları, ceketleri, tshirtleri, etekleri falan filan genelde benlik, seviyoruz.

2. Puma

Uygun fiyat ve kalite bir arada :). Hhahaha, reklamlara da girdik :). Yok ya güzel spor ayakkabıları var, seviyorum, Adidas gereksiz bu kadar pahalı olmasa onu da yazabilirdim ama puma da güzeldir :).

3. Iphone

Şu anki telefonum apple, memnunum. Bundan önceki kötü bir Samsung deneyiminden sonra iyi gelmişti. Buna bir şey olsa yine devam ederim herhalde.

Kendimi bolca kapitalizmin kölesi olarak hissettikten sonra bu mimi bitiriyorum :). Kendinize iyi bakın :).

Devamını Oku »

Atıştırmalık #13

Berlin Üzerindeki Gökyüzü - Wim Wenders (1987)

Fragmanını izlediğimde tekrardan izleyesimin geldiği bir film :). Müziğiyle, tekniğiyle, anlattığıyla şiirsel bir film sunan Wenders'ın bu filmine göz atmanızı şiddetle tavsiye ediyorum. Alman dışavurumculuğu ve şairane gerçeklik akımlarından etkilenilmiş bir film. İzlerken aklıma sevdiğim bir film olan "City of Angels" geldi ve nihayetinde bu filmin yeniden yapımı olduğunu öğrendim. Birkaç yeri alması dışında bu filmi izledikten sonra anladım ki Melekler Şehri bu filmin ucuz bir kopyası. O filmin de hakkını yemek istemiyorum ama çok abartılacak bir film değil, sanat eseri de değil. Güzel seyirlik bir film. Hollywood işine gelen temaları alıp başka bir film yapmış her ne kadar fikir aynı olsa da biri sanat diğeri seyirlik olmuş. Demek ki neymiş niyet önemliymiş :). Bu filmde felsefe, şiir, varoluşsal sorunlar ön planda. Savaş sonrası Almanya'sı var. Dışavurumculukta oradan geliyor zaten. Müzikleri harika. Nick Cave ve Zülfü Livaneli'yi beraber dinleyebileceğiniz bir soundtrack'e sahip. Onlar dışında da çok güzel şarkılar, müzikler var. Yine ilk yarıda yavaş yavaş ilerlerken ikinci yarıda iyice açılan bir film var, diğer film "Paris, Texas" de yavaş gelip hızını arttıran bir film vardı. Bu gidişle ben Wenders filmlerine devam edeceğim sanırım :).

Oz: Kansaslı Dorothy - Adam Fawer

Bu kitabı yarım bırakalı baya oldu aslında. Şöyle ki aşırı sıkıldım, öyle böyle değil zor dayandım böyle yarısına kadar. Oz Büyücüsü'nü de şu malum meydan okuma vesilesiyle okumuştum :), bu kitap da onun aynısı sadece yetişkinler için olanı. Hani biraz mizah olsaydı bari okusaydık o da yok. Sıra sıra ilerleyen olaylar aynı sadece yaş ortalaması yükselmiş, başka da kendini okutturacak özelliği olmayan bir kitaptı. Hemen takasla da değiştirdim ama hani şurada bahsettiğim olay vardı ya ilk kez başıma gelen o kitap bu kitaptı. Fawer'ın kitaplarını zamanında okumuş, Olasılıksız'ı çok, Empatiyi'de normal beğenmiştim. Bu kitabı da D&R'da okuyamadığım dönemde hafif bir kitap okumak için alıp tekrar okuma hızıma kavuşmak için aldım ama pek istediğim amaca hizmet edemedi :).

Ölüm Pornosu - Chuck Palahniuk

Uzun zaman sonra ilk kez iki film değil iki kitaptan bahsedeceğim :). Bu aralar da okuduğum bir dönem bir de ikinci mini dizimi bitirmek üzereyim hepsinden sırası gelince bahsedeceğim. Bu kitabı ukitapta takasla edindim. Yazarı "Dövüş Kulübü" filminin kendi kitabından uyarladığını öğrendiğimden beri okumak isterim. İlk bu kitabını okudum. Akıcı bir kitap, ünlü aktörler hakkında ilginç bilgileri de bulabileceğiniz 4 farklı karakterin gözünden anlatılan bir dünya rekoru denemesine şahit oluyoruz. Adından anlaşılacağı gibi bu porno ile ilgili bir rekor ve önceki rekorlardan da bahsediliyor. Kitap bence ortalamaydı. Beni şaşırtan yerleri de oldu, üzen yerleri de. Yeraltı edebiyatından bir göndermeyle başlayan bu kitabın karakterlerini de porno dünyasından seçmesi şaşırtıcı değil. Bir de ben adını bu kadar gerçekçi olarak düşünmüyordum aslında, yani metafor ya da ne bileyim bir sanat olayı sandım ama değilmiş :), öyle de bir şaşırdım :). Etkileyici bir kitaptı, ben yazarın diğer kitaplarını da merak ediyorum.

Devamını Oku »

Sevgili Güllük #29

Bugün iki sevdiğim yazarın kitabı elime ulaştı. Özellikle Yalçın Tosun'un kitabını çıktığından beri almak istiyordum, bir diğer sevdiğim yazarın kitabı da çıkınca ikisini de almak şart oldu :). O yüzden kargonun diğer kitaplarla beraber gelmesiyle çok sevindim, her ne kadar çoğu kitapta küçük hasarlar olsa da sabırsızlıkla okumak istediğim kitaplar elimde. Bu kitaplar başta olmak üzere sırayla okuyup blogda paylaşmayı planlıyorum :).

Şimdilik önceki Yalçın Tosun Sevmek yazım için buraya, Alper Canıgüz Sevmek yazım için ise buraya tıklayabilirsiniz. Edebiyatla kalın :).

Devamını Oku »

Dumbledore'un KSKS Hocası Dediğinin Bir Yıl İçinde Bir Gün Bile Görmediği 6 Öğretmen (HP Yazı Serisi)

Serinin ilk yazısı için tıktık. 

Geldik benim en eğlendiğim yazıya :). O yüzden hemen sizinle paylaşmak istedim :). Çok sevdiğim bir karakter olan Dumbledore'un ne kadar iyi bir büyücüyse o kadar kötü bir büyücü hoca seçicisi olduğu bu listeyi umarım siz de seversiniz :). Dumbyciler bana kızmayın ben de sizlerdenim, ama doğruya doğru :).

Allah muhafaza yani olur da ruh emici veya ölüm yiyenlerle karşılaşmazsanız başınıza gelebilecek en büyük felaket Dumby'nin size Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin yeni hocası sensin demesi olabilir zira kendisinin maşallah dediği çok yaşamıyor. Tabi yaşayanlar var ama halleri pek de iç açıcı değil. Resmen Harry Potter'da başınıza gelebilecek 7 felaketi sayın derlerse bunu yazarsınız. Zira kendisinin ömrü yettiği sürece seçtiği hocalarla altı kitabın hepsinde de istikrarını bozmamış ve Potter'a sen de mi Dumby dedirtecek kıvama getirmiştir :). Kendisi Azkaban ile yarışır hani. Öldüren öldürmese delirten delirtmese hapsedilen o da olmadı hafıza yitirten bir hocalık benden uzak Merlin'e yakın olsun dedirten seçimler öyle böyle değil :). Yok ben o bir yılı bile doya doya yaşayayım yeter ki o dünya da olayım da diyebilirsiniz ama demeden önce gelin bu başına gelmedik iş kalmayan altı öğretmene bir göz atalım, kararınız değişiyor mu :).

Yalnız Divine Magic yazısının yanında da çok cool değil mi :).

1. Profesör Quarrel

Kendisi Harry Potter'ın ilk profösürü bu alandaki. Potansiyel bir tehdit gibi hiçbir zaman görülmeyen, Snape dışında kendisinden kimsenin şüphelenmediği, kekeleyen, pek göze çarpmayan kendi halinde bir profesör sanıyorduk. Lakin Dumbledore'un bundan sonraki felaket seçimlerinin de resmen habercisi olan bir şekilde Quarrel'ı Hogwarts'a profesör ama dikkat edelim özellikle Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü yapması başta Potter olmak üzere bütün büyücü dünyasını tehdit eden Voldemort'u dolaylı yoldan Hogwarts'a sokmuş ve küçücük çocuklara profesör yapmıştır. Kendisinin gerçek kimliği ve akıbetini zaten hepimiz biliyoruz. Kendisi gerçekten savunma değil de saldırı kısmındaymış haberimiz yokmuş. Bizzat yaşayarak öğreten bir profesördü, bu profesörü bırakıp boşluğunu dolduran bir diğer isme geçelim. Zira ilk profesörlerinin Voldemort olmasıyla çıtayı arşa çıkararak daha ne kadar kötü seçimler yapılırın sinyallarini güçlü bir şekilde veren Dumby'nin ikinci seçimiyle, devam edelim.

2. Gilderoy Lockhart

Hayır sen koskoca zeki yetenekli büyücü Dumbledore'sun. Nasıl böyle hatalar yaparsın, sen git dersi iş bilmez, üç kağıtçı, gösteriş meraklısı Lockhart'a ver. Hadi alırken anlamadın sonradan da mı fark etmedin, Komik bir hocaydı güldürdü eğlendirdi tamam da Voldemort'un peşinde koşa koşa küçücük çocukların yedin bir yılını daha. Voldemort bangır bangır geliyor çocukların savunmaya ihtiyacı var, çocuklar koruyor profesörü tehlikelerden. Yok Dumbledore, sen iyi bir büyücüsün ama sanırım anlamıyorsun hoca seçmekten. Sıradaki.

3. Profesör Lupin

Hıhh, tam iyi bir seçim yaptı, çocuklar çok güzel öğrendi dedik kırk yılda bir sonunda turnayı gözünden vurdun dedik sen git bu gelecek postası okuyan ön yargılı velilere kurtadam hoca bul. Bence süper, bana uyar, hatta çok da güzel olur. Lupin canımız ciğerimiz zaten ama adamı üzdün. bitirdin adamı. Hadi en azından bir sene de olsa çocuklar bir şey öğrendi, Lupin mutlu oldu, en azından bazı ön yargıları kırdı. Çok üstüne gelmeyeceğim, zira Potter bundan sonra hep ekmeğini yedi bu derste öğrendikleri büyülerin muhteşem seçimlerinden koca Harry Potter Expelliarmus, Stupify, Patronus büyülerinin ötesine geçemedi yedi kitap boyunca lakin bu sefer de adamı bitirdin be Dumby :(.

4. Deligöz Moody

Yine güzel seçim yanlış adam. Ya sen dostum, arkadaşım dedin adam uyuttu seni Hogwarts'a girdi, Voldemort'un destekçisi çıktı. Hiç mi anlamadın aynı adam olmadığını. Yani dehanı, büyücülüğünü sorgulamamak elde değil. Onu da geçtim bu konuda geçmişin pek parlak değil sonuçta arkadaşın olmadığını da mı anlamadın? Ya sen yine orada burada koştur küçücük çocuklara gitsin lanetleri öğretsin, psikolojisini bozsun. Arkadaşın yedi kat yerlerde, sandıklarda hapsolsun. Yok Dumbledore senin de suçun yok. Artık mimlendin kimi seçersen seç profesör dışında her şey oluyor.

5. Profesör Dolores Umbridge

Dumbledore dedi ama formaliteden, kendisini büyücü bakanlığı atadığından pek söz hakkın olmadı ama yolu da sen açtın seçimlerinin kötülüğünden açık verdin Dumby yani. Umbridge, benim gibi eminim birçok fanın tek ama tek koşulsuz şartsız nefret ettiği kişidir herhalde. Mıymıntı sesi, kuralları, duruşu, tavrı, kedileri, pembenin 5000 tonu kısacası her şeyiyle antipatik olmayı başaran bir karakterdi. Yapmadığını bırakmadı, neyse ki Fred ile George son yaptıklarıyla içimize az da olsa su serpti tabi Hagrid'in kardeşini de unutmamak lazım :).

6. Profösör Severus Snape

Sen bizim gördüğümüz beş yıl adamı süründür, kesinlikle istediği dersin hocalığını da verme, sonunu hazırlamak için sanki gel bu yıl profesör yap. Tabi bunca yıl sonra bu kötü ünden sonra ne yapsın, mimlenmiş iş bir kere Snape nasıl kurtarsın. Profesör mü olmadı, çocuk bakıcılığı mı yapmadı; Voldemort'a köstebek, bir de kendine katil mi yaptırtmadın; yetiş Severus koş Severus diye diye adama vermediğin iş kalmadı. Kendin gittin adamı da aldın yanına. Valla Dumby Snape'in bir zaafından adama yapmadığın kalmadı. En son istediği dersin hocalığını da verdin, daha da iflah olmadı.

Yedinciye fırsat kalmadan hem canımız Dumby'miz öldü hem de Harry okulu bıraktı. Hayır bazen düşünüyorum acaba dostunu yakın düşmanını daha yakın tut sözünden fazlaca etkilenip bilerek mi yaptın bazılarını, bu zekaya bu hocaların başka açıklaması olamaz :).  Neyse Dumby, seni severim bilirsin, baya severim hatta. Burada biraz yüklendim sana ama kusuruma da bakmıayacaksın, yani az da olsa hak ettin. Küçücük çocuklara savunma diye, karanlık sanatların baş müdavimlerini mi hoca yapmadın, hedef haline mi getirmedin yaptın da yaptın. Yine de her şeye rağmen ilklerimdesin, senin dehan tartışılmaz. Zaten ancak büyük insanların büyük hataları olur. RIP Dumbycim, özledik <3.

Dipnot: Göresellerin hepsi tarafımdan hazırlanmıştır. 

Devamını Oku »

Bir Sen Xavi, Bir Ben, Bir de Cannes Jüri Üyeleri - Alt Tarafı Dünyanın Sonu

Xavier Dolan'ın olaylı son filmi "Alt Tarafı Dünyanın Sonu" izleyenleri ve Dolan severleri resmen ikiye ayırdı. Ben de tescilli bir sever olarak bu filmi hemen izledim. Yönetmen güzel, oyuncular güzel, çok şey vadediyordu. Tüm yorumlara da kulaklarımı tıkadım, sevgim öyle büyük (bknz.) :). Şimdi gelelim benim yorumuma. Benim yorumuma bu tarihten bir buçuk ay önce de gelebilirdik lakin masaüstünde gözümün önünde endamı arz eden yazıyı kaybetmeseydim. Bakar kör olduğum doğrudur :). Kambersiz düğün olmadığı gibi makinenin yorumsuz bıraktığı Dolan filmi de olmaz. O yüzden yerden yere vurulmalara inat bir senin, bir benim, bir de Cannes jüri üyelerinin çok sevdiği bu filmi neden sevdiğime gel bakalım beraber Xaviercim.

Film bir oyundan uyarlama ki bu hal çok önemli çünkü filmin büyük ölçüde beğenilmemesinin sebebi bundan kaynaklı. Film değil de tiyatro oyununun kameraya alınması gibi durması. Filmde veya oyunda sıkışmışlık, kapalı alan önemli. Bunu da filme uyarlayınca kısıtlı olması sahnede avantajken sinemada dezavantaja dönüşebiliyor. Bunun dışında müzik seçimlerinin bazılarının çiğ durduğu yorumuna da katılmak zorundayım. Sözlü müzik en fazla bir tane kullanılması daha uygun olurdu hiç kullanılması belki daha iyi çünkü ne filmin vermek istediği atmosfer ne de mesaj bunu kaldıracak durumda değil özellikle bu şekilde seçilen yol bu olunca. Bana gelirsek müzik (hepsini hesaba katmazsak) kapalı alanlar o sıkışmışlık ve kapana kısılmışlık hissini destekliyor. Dış mekan neredeyse hiç yok ve olanlarda kafe veya arabanın içi. Hüznün rengi mavi film boyunca baskın. Filme uyarlanırken daha farklı yöntemler belki düşünsek buluruz ama çok kötü bir film diyebileceğim kadar rahatsız etmedi. Film değil de dramadan uyarlama olduğu baştan beri belliydi. Sanırım filmin sıkıntısı da bu. Filmden çok tiyatro oyununun kameraya alınması hissi vermesi.

Eğer bunları bir kenara bırakırsak da ben filmi çok sevdim. Hem de baya sevdim. Oyunculuklar çok başarılıydı. Özellikle Lea Seydoux'a bir kez daha hayran kaldım. İzlediğim kötü filmi yok sanırım. Yer aldığı filmler hep başarılı. Bu filmdeki karaktere bürünüp oynaması çok ama çok güzeldi. Bu övgüleri tüm oyuncular içim rahatlıkla söyleyebilirim. Benim canım Marion Cotillard, Vincent Cassel ve Nathalie Baye başta olup Gaspard Ulliel de iyiydi :). Louis iyiydi de diğerleri çok iyiydi :). Kötü olduğundan değil yani :). Özellikle monologlarda ön plana çıkan bu oyunculuklar muazzam.

Filmi izlediğimde çok az yorum okudum etkilenmemek için ama bir oyundan yazıldığı belliydi ve bana direkt drama derslerimi özellikle çok sevdiğim bir hocamdan aldığım dersi anımsattı :). Ben de bu filmi biraz drama inceler gibi inceledim. Notlar falan çıkardım. Çok başarılı bir drama olduğunu düşünüyorum. Yukarıda zaten bunun artı ve eksisini yazdım.

Gelelim filmin konusuna; Louise yıllar sonra ölmek üzere olduğunu söylemek için ailesinin evine gelir. Bunca yıldır özel günlerde yolladığı kartposallar dışında ailesi ile iletişim kurmamıştır. En son küçükken gördüğü kız kardeşinin büyüdüğünü, abisinin ne eşini, ne düğününü ne de çocuklarını görmüştür; çocuklardan biri kendisinin adını taşısa bile. Bunca yıl sonra katedilen mesafeler bu aile ile Louise'in arasını böyle bir neden ötürü bile kapatabilecek midir işte sorularımızdan biri budur. Zaman geçer, insanlar değişir. En çok tanıdığını sandığın insanlar bile. Zaman da ne Louise'i ne de ailesini es geçmiştir. Yıllar içerisinde özlem, merak,sitem, kızgınlık ve kırgınlıkları da bugüne getirmiştir. İşte buluşulan bu sıcak günde, yenilen son yemekte herkes eteğindeki taşları dökmek için hazırdır. Yıllardır yokluğuyla bile var olan, "evin babası" rolünü bunca yıldır yanlarında olmasa bile üstlenen yapılanlar veya yapılmak istenenler için  onay beklenen Louise beklediğinden çok daha fazlasıyla karşılaşacaktır. Louise'in öleceğini bilmeyen ve ziyaretini dört gözle bekleyen ailenin geri kalan üyelerinin Louise'de söyleyecek iki çift lafı olacaktır.

İletişimsizlik, yabancılaşma, soyutlanma, sıkışmışlık, aidiyet ve yüzleşme gibi temaların ön plana çıktığı, çeşitli çatışmalar ve uzun monologlar filmin genelini kapsıyor. Yengesi Catherine ve kız kardeşi Suzanne onu ilk kez görürler ve tanışırlar. Kız kardeşi sadece ona anlatılardan oluşturduğu imajla gerçeğini bağdaştırmaya çalışırken onunla zaman geçirmek en iyi halini göstermek ister. Annesi en güzel kıyafetlerini giyip oğluna sevdikleri şeyleri hazırlar. Abisi her ne kadar uzun zamandır etrafta olmadığı için ona kızgın olsa da ondan gelecek adımları bekler. Catherine ise ona çocuklarını yani Louise'in yeğenlerini ve nasıl oğullarına onun adını verdiklerinden bahseder. Herkesin söyleyecek şeyi vardır. Loise annesinin dediği gibi iki üç cümleden başka bir şey diyemez. Herkes ona kaçırdıklarını anlatmak için can atar. Her ne kadar fazla heyecan onları farklı hallere soksa da iletişim kurmak için çabalarlar ama bir türlü karşılık bulmaz bu çaba. Cümleler ve hikayeler hep yarım kalır. Bazen anne bazen abi hikayeleri yarıda bıraktırırlar. İletişimsizlik ve yabancılaşma had safhadadır. Diyalogdan çok monologların ön plana çıkması da bu sebeptendir, karşılıklı konuşmaların hepsinin de tartışma olması gibi. Loise onlarlayken bile başka yerdedir. Bir türlü sohbetlere dahil olamaz ve kendini yabancı hisseder. Oraya ait değil gibi. 

Suzanne ona hayrandır. Hiç tanımadığı ama kan bağı olduğu ünlü bir abi. Makaleleri ve onun hakkında anlatılan hikayeleri olan ünlü bir abi. Kartpostal dışında kimseyle iletişim kurmamış. Mektup bile yazmamış sadece birkaç cümle. İletişim kurmak için daha fazlasına gerek görmemiş, abisinin düğününe gitmemiş, kendini tamamen soyutlamış ama ailenin her üyesinde kartpostal “koleksiyonu” olmuş biri Louise. Kız kardeşinin dediği gibi, insan postacının bile okuduğu bir şeyi yazmak, paylaşmak ister mi? İşte bu kadar uzak Louise ailesine ailesi de ona. İki şehir arasındaki mesafelerin kapanması onların arasındaki mesafeleri kapatmaya yetmez. Mesafeler beraber otururken bile somut ve görülebilirdir. Aynı oturma odasında oturmak bu uzaklığı dindirmez. Louise saatine bakar, uzaklara dalar. Sohbete dahil olmaz, dinlemez. Oraya ait değildir. Suzanne ona dair ortak özel bir anıya sahip olabilmek için adeta yalvarır ama Louise’nin başka dertleri vardır. Pişman olmak fayda etmez, onun pek fazla ömrü kalmamıştır. 

Abisi ona kızgın, onu bırakıp gittiği için, yalnız bıraktığı için. Hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Louise’nin iletişim kurmaya çalıştığı iki kelimeden fazla konuşmak istediği abisi onu reddeder. Her şey değişmiştir. Kimse kimseyi anlamaz. Varoluşsal sorunlar baş gösterir. Catherine, iletişim kurmaya çalışanlardan biri. Hiç görmediği kocasının kardeşi. Yokluğuyla bile yankı yapan bu insanın varlığı tüm aileyi etkiler. O iletişim kurmaya çalışır ama ayrıntıya dikkat edersek iletişim kurmada, konuşmada zorluk çeken birisidir. Cümleleri yanlış kurar ve kelimeleri yanlış seçer. Konuşma teşebbüsü hep birileri tarafından kesilir ama o yine de Louise ile tek konuşabilen kişidir. O da tam olarak ya kendisinden dolayı veya dış etkenlerden dolayı kesilir. Aile öfkelidir. Louise bu sıkışmışlık, yabancılaşma duygularını en derinden hisseder ve bu mekana da havaya da yansımıştır. Hava sıcaktır, adeta nefes alınamayacak kadar. Louis'de öyle bunalmıştır işte bu geçikmiş ziyaretten. Kendini oraya ait hissetmez artık, kaçtığı sıkışmışlık duygusunu yeniden hisseder. Louise kendini bu sorumluluk duygusundan ve sıkışmışlık hissinden kurtarmış başka yere gitmiştir ama aynı şeyi Suzanne yapamamıştır ve mutlu değildir. Abisine gıptayla bakar. Hayranlık besler ona karşı. Louise ise kimliğini rahat yaşayabildiği başka bir yerde yaşamayı tercih etmiş ailesiyle sınırlı sayıda iletişim kurmuştur. Peki aile daha onun varlığına alışamamışken yokluğuna hazır mıdır? Uzakta da olsa 'yaşadığını' düşünmek belki de daha az hasar bırakacaktır.

Dipnot: Görsellerin hepsi tarafımdan hazırlanmıştır.

Devamını Oku »